Nieuw Zeeland & going home
Blijf op de hoogte en volg Melanie
01 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Tsja, op dit moment zit ik in Taiwan te wachten op mijn volgende vlucht richting Bangkok.. 16uur stopover en in die tijd kan ik mooi mijn laatste reisverslag schrijven.
Aangekomen in Wellington voelt de temperatuur erg koud aan voor mij. Ik draag een lange broek met trui en windjack en nog heb ik het koud. Regen en wind.. slecht begin van mijn tour dacht ik. Vanuit Wellington pak ik de Interislander Ferry richting picton. Als je op de ferry zit en je komt aan in Picton, het zuidereiland is het landschap prachtig wat je ziet! Net een film. In Picton is het lekker weer en ik besluit een hike te doen van 8km en ik draag weer een korte broek met t-shirt! Gelukkig. In Picton start mijn bustour de dag erna. Als ik aan het wachten ben op de bus kijk ik wie er uit stappen, stapt Rianka( waar ik mee gereisd heb ik Australia ) toch uit! Wat een toeval we zitten op dezelfde busroute en dit wisten we van te voren niet. Wat is de wereld toch klein.
Mijn tour gaat de eerste dag richting het Abel Tasman national park, hier heb ik echt naar uitgekeken. We gaan met de watertaxi langs het park en stoppen halverwege uit en hiken 15 km door het regenwoud en langs de witte stranden. Abel Tasman deed me denken aan films als the beach en the blue lagoon, prachtig! Op de terugweg met de watertaxi zien we zeehonden en een paar pinguïns. Ik moest erg lachen hoe makkelijk ze hier denken. Het watertaxi bootje trekken ze met een tractor met aanhanger uit het water en rijden je zo terug naar het hostel, je mag gewoon in de boot blijven zitten op de aanhanger. We verblijven aan de rand van het national park.
De volgende dag rijden we naar Punakaiki en stoppen bij de pancakerocks( zien eruit als een stapeltje pannenkoeken) en een zeehonden kolonie. Onze accomodatie ligt midden in het regenwoud, een bungalow voor 8 personen met eigen keuken en 2 badkamers RELAX! We besloten om met alle 3 de bungalows gezamelijk spagetti bolognese te koken en er een gezellige avond van te maken, geslaagd.
we vervolgen de reis naar Franz Josef Gletsjer en gelukkig hebben we mooi weer. Eerst moesten we onze kleding gaan passen, winterjas, spikes, winterbroeken, muts en handschoenen. Het kan erg koud zijn daarboven terwijl we onder aan de berg zonder jas konden lopen. Ik ben met een helikopter vlucht boven op de gletsjer gedropt en daar zijn we 3 uur lang over de gletsjer gelopen met een gids. Wat een ervaring! En yes tijd voor ontspanning. Terug in ons ski achtig resort krijgen we gratis entree kaartjes voor de hotpools! Daarna gaan we met de groep naar het cafe, lijkt net of je op skivakantie bent in Oostenrijk, pullen bier en een openhaard.
Wanaka, we zijn gestopt bij een aantal watervallen en verder hebben we niks speciaals gedaan want onze accu van de bus ging kapot dus moesten we wachten op een nieuwe bus.
Queenstown! We hebben goed weer en hebben een terrasje gepakt die dag. De dag erna ga ik paardrijden. Zo leuk om eindelijk weer eens paard te rijden naar al die tijd. Nu was het rijden in de natuur van Nieuw-zeeland wel heeeeeel erg mooi en speciaal. Ik mis het paardrijden met Lin echt en dit gaan we in toekomst toch maar weer eens vaker doen ;). In de avond ben ik uitgenodigd voor het diner met Adrienna en Barry, het stel dat ik heb leren kennen in Auckland. Dus.. naar 3 maanden backpacken kom ik in een fency restaurant en heb heeeeeeeeerlijk gegeten en de lekkerste wijnen gedronken.
In Mount Cook heb ik de hele dag niks kunnen doen omdat we regenregenregen hadden de hele dag door. Erg jammer. Gelukkig zijn we de dag erna wel gestopt bij Lake Tekapo om mooie foto's van Mt Cook te kunnen maken. Ook zijn we gestopt bij de frambozen boerderij van de ouders van onze tourguide. Vanuit Rangitata rijden we naar Kaikoura en ja weer slecht weer! Maar niet getreurd ik kon de chtend erop om 5 uur in de ochtend met wilde dolfijnen zwemmen in de zee.
Om 4uur gaat de wekker en we maken ons klaar om te gaan. We krijgen wetsuits en van allerlei assecoires hahaha! Eenmaal op de boot varen we 20 minuten om van het land af te komen en dan roept de kapitein dat er dolfijnen zwemmen voor de boot, nou ik ga kijken en ik geloof mijn ogen niet HONDERDEN WILDE DOLFIJNEN!!! Hij zegt maak je klaar en we springen van de boot in het super koude water en ik kijk door mijn duikbril met snorkel en de dolfijnen zijn overal onder me voor me achter me. Dit is zo anders dan zwemmen in een dolfinarium. ? Dan komt er nog bovenop dat deze wilde beesten zo sociaal en speels zijn dat ze je interessant vinden als je geluiden maakt. Er werd verteld dat je moest proberen kleine rondjes te zwemmen. Ik deed dit en de dolfijn doet mee. Hoe sneller ik zwem hoe sneller hij mee zwemt om mij heen. Ik kan het niet omschrijven een connectie en interactie met een wild dier? Normaal rent of zwemt een wild dier weg als je te dicht bij komt. Op de terugweg zien we nog de supergrote albatrossen. Als deze vogel zijn vleugels spreid kan hij wel een spanwijdte van 3.5 meter zijn!
Ik neem voor de 3de keer afscheid van Rianka maar nu zullen we elkaar hier niet meer treffen, Rianka vliegt naar huis vanuit Christchurch.
Ik vervolg mijn weg via picton, de ferry en wellington naar Tongariro National Park. Bij aankomst informeer ik meteen naar het weer voor de dag erop en yes lucky me again! Mensen wachten al 4 dagen om de vulcano crossing te doen en de volgende morgen geven ze groen licht!!
Ik huur een winterjas en handschoenen en ga optijd naar bed om me voor te bereiden op een van de mooiste hikes van Nieuw-zeeland. Ik sta vroeg open om 8 uur begin ik aan deze 19.4km Vucano Crossing samen met Robin( nederlands meisje ) en 2 duitse meisjes te hiken. Het is koud en mistig dus hopelijk klaart het later op. Het eerste stuk is vlak en leidt je langs maanachtige landschappen. Het vervolg is part 1, de devils staircase de trappen. 45 minuten trappen omhoog, "killing". Dit is nog te doen met pauzes dan begint het kouder te worden en de wind is koud, 65km per uur! Je vliegt bijna van de vulkaan af! Part 2 de klim 1uur. Je klimt letterlijk de red crater op! Losse stenen en rotsen. Je moet zelfs je handen gebruiken op sommige stukken. Eenmaal boven voel ik me zo goed! Ik dacht dat we nog een klim moesten maar toen hoorde ik dat dit het al was. Dat was mijn geluk, als je het einde niet weet bereid je je voor op het ergste.. na 5 minuten klaart het op en kunnen we de emerald lakes zien, azuurblauwe meren en we lopen over de kraters en zien de stoom eruit komen. Ik heb op dat moment al besloten dat dit mijn hoogtepunt is van Nieuw-zeeland! Daarna is het omlaag hiken naar blue lake, schitterend. Helemaal omlaag hiken is zwaaar. We hebben de hike in 6,5 uur gedaan en er staat tussen de 6,5 en 8,5 uur voor dus ik zeg toppie. De laatste 3 km zijn vermoeiend. De dag erop spierpijn alsof ik de eerste keer in jaren weer een aerobic les heb gegeven oei! Maar het voelt zo goed en zo voldaan.
De laatste dagen heb ik in the Bay of Islands doorgebracht en heb genoten van 3 dagen strand en zon! Even mijn kleurtje van Australië bijwerken want daar is niet veel meer van over. Toch kon ik het niet laten en heb samen met Denise een hike van 8 km gedaan langs mangrove en regenwouden.
terug naar Auckland bij Claudine, Troy en Jan-Claire. Weer ontvangen ze mij met open armen en heb ik daar een geweldige tijd gehad. Ook heb ik Adrienne nog opgezocht in haar delicatesse zaak om afscheid te nemen.
omdat Claudine op het vliegveld werkt in de VIP lounge mag ik gratis daar gratis verblijven en van alles gebruik maken. Dus champagne en heerlijk eten om mijn 48 uur durende trip naar huis te beginnen..
All good things come to an end..
"Packing my backpack for the last time and take a moment to realize that this dream, where I worked so hard for is coming to an end. Spending 4 months on the other side of the world. Being in beautiful places, met so many nice people from all over the world and experienced my "once in a lifetime chance". That was also the opportunity for deep thinking.
Being far away from home and work opened up my eyes, made me look different at things, appreciate the little things that are the most important to me and realize that my dear ones at home will be waiting for me to come back ♡
And when I come back home I hopefully can see the place I came from with new eyes and extra colors. Coming back to where I started is not the same as never leaving. For the people at home it are only pictures I can show and stories I can tell but to me it means so much more. And these moments, memories and feelings I can only share with the people I make them with. Thanks to every single one of you!
There are moments in our lives when we found ourselfs at a crossroads. Making choices, taking chances, create and shape our own path. Remember, for every choice is a reason and in the end we only regret the chances we didn't take."
Iedereen bedankt voor alle berichtjes en het volgen van mijn reis! Tot snel!
-X-
Aangekomen in Wellington voelt de temperatuur erg koud aan voor mij. Ik draag een lange broek met trui en windjack en nog heb ik het koud. Regen en wind.. slecht begin van mijn tour dacht ik. Vanuit Wellington pak ik de Interislander Ferry richting picton. Als je op de ferry zit en je komt aan in Picton, het zuidereiland is het landschap prachtig wat je ziet! Net een film. In Picton is het lekker weer en ik besluit een hike te doen van 8km en ik draag weer een korte broek met t-shirt! Gelukkig. In Picton start mijn bustour de dag erna. Als ik aan het wachten ben op de bus kijk ik wie er uit stappen, stapt Rianka( waar ik mee gereisd heb ik Australia ) toch uit! Wat een toeval we zitten op dezelfde busroute en dit wisten we van te voren niet. Wat is de wereld toch klein.
Mijn tour gaat de eerste dag richting het Abel Tasman national park, hier heb ik echt naar uitgekeken. We gaan met de watertaxi langs het park en stoppen halverwege uit en hiken 15 km door het regenwoud en langs de witte stranden. Abel Tasman deed me denken aan films als the beach en the blue lagoon, prachtig! Op de terugweg met de watertaxi zien we zeehonden en een paar pinguïns. Ik moest erg lachen hoe makkelijk ze hier denken. Het watertaxi bootje trekken ze met een tractor met aanhanger uit het water en rijden je zo terug naar het hostel, je mag gewoon in de boot blijven zitten op de aanhanger. We verblijven aan de rand van het national park.
De volgende dag rijden we naar Punakaiki en stoppen bij de pancakerocks( zien eruit als een stapeltje pannenkoeken) en een zeehonden kolonie. Onze accomodatie ligt midden in het regenwoud, een bungalow voor 8 personen met eigen keuken en 2 badkamers RELAX! We besloten om met alle 3 de bungalows gezamelijk spagetti bolognese te koken en er een gezellige avond van te maken, geslaagd.
we vervolgen de reis naar Franz Josef Gletsjer en gelukkig hebben we mooi weer. Eerst moesten we onze kleding gaan passen, winterjas, spikes, winterbroeken, muts en handschoenen. Het kan erg koud zijn daarboven terwijl we onder aan de berg zonder jas konden lopen. Ik ben met een helikopter vlucht boven op de gletsjer gedropt en daar zijn we 3 uur lang over de gletsjer gelopen met een gids. Wat een ervaring! En yes tijd voor ontspanning. Terug in ons ski achtig resort krijgen we gratis entree kaartjes voor de hotpools! Daarna gaan we met de groep naar het cafe, lijkt net of je op skivakantie bent in Oostenrijk, pullen bier en een openhaard.
Wanaka, we zijn gestopt bij een aantal watervallen en verder hebben we niks speciaals gedaan want onze accu van de bus ging kapot dus moesten we wachten op een nieuwe bus.
Queenstown! We hebben goed weer en hebben een terrasje gepakt die dag. De dag erna ga ik paardrijden. Zo leuk om eindelijk weer eens paard te rijden naar al die tijd. Nu was het rijden in de natuur van Nieuw-zeeland wel heeeeeel erg mooi en speciaal. Ik mis het paardrijden met Lin echt en dit gaan we in toekomst toch maar weer eens vaker doen ;). In de avond ben ik uitgenodigd voor het diner met Adrienna en Barry, het stel dat ik heb leren kennen in Auckland. Dus.. naar 3 maanden backpacken kom ik in een fency restaurant en heb heeeeeeeeerlijk gegeten en de lekkerste wijnen gedronken.
In Mount Cook heb ik de hele dag niks kunnen doen omdat we regenregenregen hadden de hele dag door. Erg jammer. Gelukkig zijn we de dag erna wel gestopt bij Lake Tekapo om mooie foto's van Mt Cook te kunnen maken. Ook zijn we gestopt bij de frambozen boerderij van de ouders van onze tourguide. Vanuit Rangitata rijden we naar Kaikoura en ja weer slecht weer! Maar niet getreurd ik kon de chtend erop om 5 uur in de ochtend met wilde dolfijnen zwemmen in de zee.
Om 4uur gaat de wekker en we maken ons klaar om te gaan. We krijgen wetsuits en van allerlei assecoires hahaha! Eenmaal op de boot varen we 20 minuten om van het land af te komen en dan roept de kapitein dat er dolfijnen zwemmen voor de boot, nou ik ga kijken en ik geloof mijn ogen niet HONDERDEN WILDE DOLFIJNEN!!! Hij zegt maak je klaar en we springen van de boot in het super koude water en ik kijk door mijn duikbril met snorkel en de dolfijnen zijn overal onder me voor me achter me. Dit is zo anders dan zwemmen in een dolfinarium. ? Dan komt er nog bovenop dat deze wilde beesten zo sociaal en speels zijn dat ze je interessant vinden als je geluiden maakt. Er werd verteld dat je moest proberen kleine rondjes te zwemmen. Ik deed dit en de dolfijn doet mee. Hoe sneller ik zwem hoe sneller hij mee zwemt om mij heen. Ik kan het niet omschrijven een connectie en interactie met een wild dier? Normaal rent of zwemt een wild dier weg als je te dicht bij komt. Op de terugweg zien we nog de supergrote albatrossen. Als deze vogel zijn vleugels spreid kan hij wel een spanwijdte van 3.5 meter zijn!
Ik neem voor de 3de keer afscheid van Rianka maar nu zullen we elkaar hier niet meer treffen, Rianka vliegt naar huis vanuit Christchurch.
Ik vervolg mijn weg via picton, de ferry en wellington naar Tongariro National Park. Bij aankomst informeer ik meteen naar het weer voor de dag erop en yes lucky me again! Mensen wachten al 4 dagen om de vulcano crossing te doen en de volgende morgen geven ze groen licht!!
Ik huur een winterjas en handschoenen en ga optijd naar bed om me voor te bereiden op een van de mooiste hikes van Nieuw-zeeland. Ik sta vroeg open om 8 uur begin ik aan deze 19.4km Vucano Crossing samen met Robin( nederlands meisje ) en 2 duitse meisjes te hiken. Het is koud en mistig dus hopelijk klaart het later op. Het eerste stuk is vlak en leidt je langs maanachtige landschappen. Het vervolg is part 1, de devils staircase de trappen. 45 minuten trappen omhoog, "killing". Dit is nog te doen met pauzes dan begint het kouder te worden en de wind is koud, 65km per uur! Je vliegt bijna van de vulkaan af! Part 2 de klim 1uur. Je klimt letterlijk de red crater op! Losse stenen en rotsen. Je moet zelfs je handen gebruiken op sommige stukken. Eenmaal boven voel ik me zo goed! Ik dacht dat we nog een klim moesten maar toen hoorde ik dat dit het al was. Dat was mijn geluk, als je het einde niet weet bereid je je voor op het ergste.. na 5 minuten klaart het op en kunnen we de emerald lakes zien, azuurblauwe meren en we lopen over de kraters en zien de stoom eruit komen. Ik heb op dat moment al besloten dat dit mijn hoogtepunt is van Nieuw-zeeland! Daarna is het omlaag hiken naar blue lake, schitterend. Helemaal omlaag hiken is zwaaar. We hebben de hike in 6,5 uur gedaan en er staat tussen de 6,5 en 8,5 uur voor dus ik zeg toppie. De laatste 3 km zijn vermoeiend. De dag erop spierpijn alsof ik de eerste keer in jaren weer een aerobic les heb gegeven oei! Maar het voelt zo goed en zo voldaan.
De laatste dagen heb ik in the Bay of Islands doorgebracht en heb genoten van 3 dagen strand en zon! Even mijn kleurtje van Australië bijwerken want daar is niet veel meer van over. Toch kon ik het niet laten en heb samen met Denise een hike van 8 km gedaan langs mangrove en regenwouden.
terug naar Auckland bij Claudine, Troy en Jan-Claire. Weer ontvangen ze mij met open armen en heb ik daar een geweldige tijd gehad. Ook heb ik Adrienne nog opgezocht in haar delicatesse zaak om afscheid te nemen.
omdat Claudine op het vliegveld werkt in de VIP lounge mag ik gratis daar gratis verblijven en van alles gebruik maken. Dus champagne en heerlijk eten om mijn 48 uur durende trip naar huis te beginnen..
All good things come to an end..
"Packing my backpack for the last time and take a moment to realize that this dream, where I worked so hard for is coming to an end. Spending 4 months on the other side of the world. Being in beautiful places, met so many nice people from all over the world and experienced my "once in a lifetime chance". That was also the opportunity for deep thinking.
Being far away from home and work opened up my eyes, made me look different at things, appreciate the little things that are the most important to me and realize that my dear ones at home will be waiting for me to come back ♡
And when I come back home I hopefully can see the place I came from with new eyes and extra colors. Coming back to where I started is not the same as never leaving. For the people at home it are only pictures I can show and stories I can tell but to me it means so much more. And these moments, memories and feelings I can only share with the people I make them with. Thanks to every single one of you!
There are moments in our lives when we found ourselfs at a crossroads. Making choices, taking chances, create and shape our own path. Remember, for every choice is a reason and in the end we only regret the chances we didn't take."
Iedereen bedankt voor alle berichtjes en het volgen van mijn reis! Tot snel!
-X-
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
